Wysokie Napięcie

Po rozegraniu kilku partii w Wysokie Napięcie jestem zachwycony mechaniką zastosowaną w grze. Dobre zbalansowanie, brak "kingmakingu" i ścisły związek z tematyką sprawiają, że WN od razu wskoczyło na czołowe miejsce w moim rankingu. Z całej radości grania w WN spłodziłem recenzję, która stała się zaczątkiem przyszłej powodzi.

Recki pisało mi się znacznie lepiej niż przygody Monowe. W trakcie pisania recek Starlift skaptował mnie do działu planszówek.

Gra traktuje o budowie elektrowni i zasilaniu miast. Typowa niemiecka ekonomia, nieco lżejsza od Caylusa. Dobre połączenie licytacji z "minimaxem" i drzewami decyzyjnymi. Polecam wszystkim chcącym rozpocząć przygodę z grami "german style". Mechanika jest prosta i intuicyjna, a cała frajda z grania płynie z optymalizacji posunięć i kontrowania przeciwnika.

Po recce WN poleciały następne: Hazienda, Fjorde i Princess of Florcence. Każda z nich powstawała przy mojej ciężkiej chorobie. Serdecznie współczuję Teaver, która podjęła się próby ich redakcji.

Czy to już oznacza, że "pierwszy flejmer MonoPolu" zdradził ideę "tru eRPeGie" i zajął się "niskimi, niemieckimi planszówkami"?

Odpowiedź w następnym odcinku